Biografia Dawida Przepiórki

[TLISS]

Ponieważ żaden z uczestników tego forum nie odnotował wydania książki poświęconej osobie ważnej dla polskiego ruchu szachowego, czyni to jeden ze współautorów, narażając się rzecz jasna na trudne do odparowania zarzuty, że uprawia autoreklamę celem zbicia większej kasy.
Ale nic to...
Otóż dostępna na rynku jest od czerwca 2013 r. biografia Dawida Przepiórki.
W okresie przedwojennym Przepiórka był "człowiekiem - orkiestrą": silny zawodnik, uczestnik dwóch olimpiad szachowych (złoty medal w Hamburgu 1930, srebro w Pradze rok później), złoty medalista I Mistrzostw Polski (Warszawa 1926), wybitny działacz szachowy, wiceprezes PZSzach kilku kadencji, wybitny problemista i mentor młodego pokolenia kompozytorów szachowych, właściciel i wydawca miesięcznika "Świat Szachowy", redaktor rubryk szachowych w kilku czasopismach, m. in. w "Tygodniku Ilustrowanym".
Książka przedstawia przebieg kariery sportowej Przepiórki, ale też podaje wiele szczegółów z jego życia poza-szachowego: koneksje rodzinne, przebieg studiów (nie uwieńczonych zresztą dyplomem...), losy bliskich mu osób, okoliczności gwałtownej śmierci z ręki niemieckiego okupanta.
Osobne rozdziały zawierają wybór najlepszych partii z komentarzem oraz zbiór wszystkich zadań i studiów, jakie udało się odszukać.
Jest też zbiór "tekstów źródłowych", najczęściej pióra innych autorów, uzupełniających obraz bohatera i epoki, w której przyszło mu żyć.

Pozwolę sobie zacytować ostatnie zdanie z części biograficznej książki:

W ten sposób po upływie ponad pół wieku zmaterializowała się, choćby
tylko w części, idea Mariana Wróbla, który pragnął „przypomnieć tego zasłużonego
szachistę, by stał się kimś znanym i bliskim nowemu pokoleniu”.

[Emigrant]

Rozstrzelany w Palmirach w 1940r. Polscy szachiscy zabiegali ponoc u Hansa Franka (zapalony szachista i organizator turniejow szachowych w Generalnej Guberni), aby ustalil losy Przepiorki po 1939.

[TLISS]

Rozstrzelany w Palmirach w 1940r.

Zgadza się.
Istnieją poważne poszlaki pozwalające na postawienie hipotezy, iż nastąpiło to już 22 stycznia 1940 roku.

Polscy szachiści zabiegali ponoć u Hansa Franka (zapalony szachista i organizator turniejów szachowych w Generalnej Guberni), aby ustalił losy Przepiórki po 1939.

Oczywiście to legenda, w którą mogą wierzyć tylko osoby kompletnie nie znające realiów życia w Generalnym Gubernatorstwie.
Dr Hans Frank organizował turnieje, cenił szachy i szachistów, ale wcale nie wszystkich.
Szachiści polscy i żydowscy byli podludźmi, przeznaczonymi albo do ekonomicznej eksploatacji, albo do wyniszczenia.
Frank bezpośrednio odpowiadał za terror szalejący w GG, stąd nikt rozumny nie mógł u niego "zabiegać" (zresztą - w jakiej niby formie? za pomocą podania złożonego na ręce SS ?), by ustalił losy jednej z ofiar tegoż terroru.

Natomiast mówi się, że Kazimierz Makarczyk prosił o pomoc w sprawie Przepiórki Jefima Bogolubowa, a ten odmówił.
W tym miejscu warto zgłosić dwie uwagi.
Po pierwsze, miało to miejsce gdzieś w roku 1941, gdy Przepiórki dawno nie było wśród żywych.
Po drugie - ani arcymistrz Bogolubow, ani żaden inny szachista nie mógł uratować nikogo, kto wpadł w ręce SS czy Gestapo.
(Na niższym szczeblu w sprawach małej wagi niekiedy pomagała łapówka.)
Dokładnie tak samo Botwinnik nie mógł zgłosić się do Stalina czy Berii i prosić o uwolnienie jakiejś osoby z lochów NKWD lub tylko o "ustalenie czyichś losów".
Próba taka była z góry skazana na niepowodzenie, a dla proszącego oznaczała kolosalne nieprzyjemności, jeśli nie wyrok śmierci.
Po wojnie również Alechinowi zarzucano, że nie pomógł uratować Przepiórki...ale to zupełnie inna historia.

[Emigrant]

Juz pamietam gdzie to wyczytalem! W ksiazce Pytla o Alechinie:

"Alechin 1942 wystepowal w klubie oficerskim w Lublinie. Polscy szachisci z makarczykiem na czele-prosili Bogolubowa, aby ten majac na uwaze szachowe pasje Franka-postaral sie ustalic co sie stalo z Dawidem Przepiórka. Hans Frank jednak stanowczo odmówil (nie chcial, nie mógl-nie wiadomo)."

Moze to bylo tak, ze oni chcieli tylko ustalic losy (gdyz nie wiedziano co sie stalo z Przepiorka) naszego wybitnego szachisty. Skoro Trocki uwolnil Alechnia z rewolucyjnej Rosjii...
Odnosnie zatrzymania Przepiórki:

http://www.astercity.net/~vistula/fredvandervliet2.htm

"(...) W styczniu 1940 roku szachistów zgromadzonych w szachowej kawiarni Kwiecińkiego (Warszawa, u. Marszałkowska 76) aresztowało gestapo. Wśród nich byli D. Przepiórka, St. Kohn, M. Łowcki, A. Frydmann, H. Młynek, Abkin, Z. Szulce, E. Zahorski, W. Dzierzbicki. Aresztanci przebywali w więzieniu na ul. Daniłowiczowskiej, w pobliżu Teatru Wielkiego. Część z nich po kilku dniach wypuszczono na wolność, ale gracze pochodzenia żydowskiego pozostali w więzieniu. Zatrzymani zorganizowali turniej szachowy, w którym zwyciężył Łowcki (wg innej wersji był to St. Kohn). Według wszelkiego prawdopodobieństwa cała grupa, z Przepiórką, Kohnem i Łowckim, została zamordowana w okresie styczeń - marzec 1940 rok w jednej z masowych egzekucji w Palmirach w Puszczy Kampinoskiej.(...)"

Zdjecia z turniejów w GG:

http://www.audiovis.nac.gov.pl/haslo/376:32/

[TLISS]

>>> Już pamiętam, gdzie to wyczytałem! W książce Pytla o Alechinie:

"Alechin 1942 występował w klubie oficerskim w Lublinie.

OK, jeden z turniejów o Mistrzostwo GG "zahaczył" o Lublin.
Alechin tam grał.
Na razie wszystko się zgadza.

Polscy szachisci z Makarczykiem na czele-prosili Bogolubowa, aby ten majac na uwadze szachowe pasje Franka-postaral sie ustalic, co sie stalo z Dawidem Przepiórką.
Hans Frank jednak stanowczo odmówil (nie chcial, nie mógl-nie wiadomo)."

To kogo w końcu proszono, Alechina czy Bogolubowa?
Hans Frank odmówił?

Moze to bylo tak, ze oni chcieli tylko ustalic losy (gdyz nie wiedziano co sie stalo z Przepiorka) naszego wybitnego szachisty.

Że chcieli ustalić losy, to rzecz pewna, ale cała reszta - już mniej jasna, bo znamy ją tylko z relacji z drugiej ręki (powiedzmy mm. Stefan Witkowski, któremu mógł to opowiadać Makarczyk), albo z trzeciej ręki (powiedzmy mm. Krzysztof Pytel, któremu opowiadał mm. S. Witkowski, któremu opowiadał Makarczyk).
Takie opowieści są ciekawe, ale trudno je uznać za przekonywujące dowody.

Skoro Trocki uwolnił Alechina z rewolucyjnej Rosjii...

Trocki uwolnił Alechina?
To doprawdy interesujące.
Publikacja jakiego autora o tym wspomina?

[Emigrant]

Trocki uwolnił Alechina?
To doprawdy interesujące.
Publikacja jakiego autora o tym wspomina?

Pisze o tym "El Observador", Palma de Mallorca z 10.02.1942, dla którego Alechine udzielil wywiadu. Poza tym wspomina o tym Dimitri Bielica (znany serbski dziennikarz szachowy) w swojej ksiazce o Alechinie. Poza tym:

http://jewishchesshistory.blogspot.com. ... kotov.html

Trocki byl zapalonym szachista i nie omieszkal zagrac z taka znakomitoscia jak Alechin. Na poczatku Alechin dawal fory, ale pozniej zrozumial ze komisarz Trocki chcial z jego strony uczciwej gry. Akt laski przyszedl niemal w ostatniej chwili.


http://ajedrez.chess.com/blog/Spektrows ... r-alekhine

[Eccon]

Kto uratował Alechina w 1919 roku w Odessie można przeczytać w artykule S. Tkaczenko -
http://www.chesspro.ru/_events/2010/tkachenko2.html
A rola Trockiego żadna.

[TLISS]

Trocki był zapalonym szachistą i nie omieszkał zagrać z taką znakomitością jak Alechin. Na początku Alechin dawał fory, ale później zrozumiał, że komisarz Trocki chciał z jego strony uczciwej gry. Akt łaski przyszedł niemal w ostatniej chwili.

Ładnie napisane.
Szkoda tylko, że nie wszystko polega tu na prawdzie, ale nazwiska z pewnością są autentyczne.
Pisał kiedyś Stefan Zweig (ten od "Noweli szachowej"), że wie o:

bezlitosnej zmowie faktów przeciwko barwnym opowieściom poetów.