Szachy interaktywne ze wsparciem dla niewidomych

[Gokules]

Witam, ogłaszam się na tym forum nie jako gracz, a jako student, który w ramach pracy inżynierskiej podejmuje próbę opracowania rozwiązań mogących ułatwić grę osobom niewidomym i z poważnymi wadami wzroku.

Z tego co mi wiadomo, obecnie takie szachy są realizowane w formie zwykłej szachownicy, mającej wybrzuszenia na polach wybranego koloru, oraz dołeczki na polach drugiego koloru. Figury są utrzymywane w miejscu przez piny, a wszystkie pola mają otwory na te piny, co utrudnia przewrócenie figur i identyfikowanie ich dotykiem.

Wstępnym, jak na razie niezrealizowanym pomysłem jest szachownica 8x8 składająca się z przycisków zamiast stałych pól. Wciśnięcie dowolnego przycisku powiadamia gracza o stanie pola (rodzaj figury/kolor figury, ewentualnie współrzędne pola) przy pomocy komunikatu dźwiękowego. Stan pól jest wpisany w pamięć szachownicy, natomiast ruchy wykonywane są przez wciśnięcie przycisku, który deklaruje chęć wykonania ruchu, a następnie wciśnięcie dwóch kolejnych przycisków na samej szachownicy: tego, z którego chcemy wykonać ruch, oraz tego, na które ruch ten zostanie wykonany. Następnie ruch zostaje opisany przeciwnikowi odpowiednim komunikatem głosowym (w założeniu drugi gracz dysponuje klasyczną szachownicą, na której wykonuje ruchy obu graczy, a po wykonaniu swojego ruchu głośno opisuje swój ruch dla gracza niedowidzącego).

Chciałbym zapytać się, z perspektywy wprawionych graczy z doświadczeniem:
1. Czy takie rozwiązanie mogłoby być użyteczne i praktyczne?
2. Czy sam sposób pozyskiwania danych na temat stanu szachownicy może mieć sens i być wygodny?
3. Czy ma potencjał na bycie szybszą metodą od korzystania z tradycyjnej szachownicy?

Chętnie wysłucham rad wszystkich osób, które mają pomysły i sugestie w tym kierunku, niemniej jednak najbardziej liczę na osoby przeglądające forum, które w swoim bezpośrednim środowisku mają graczy o poważnych wadach wzroku i mogą przekazać mi ich pogląd na ten temat. Odpowiedzi proszę opisywać w tym wątku na forum, ewentualnie na adres mailowy: JakubDzienis.98@gmail.com

Pozdrawiam.

[kolokwium]

Wstępnym, jak na razie niezrealizowanym pomysłem jest szachownica 8x8 składająca się z przycisków zamiast stałych pól. Wciśnięcie dowolnego przycisku powiadamia gracza o stanie pola (rodzaj figury/kolor figury, ewentualnie współrzędne pola) przy pomocy komunikatu dźwiękowego. Stan pól jest wpisany w pamięć szachownicy, natomiast ruchy wykonywane są przez wciśnięcie przycisku, który deklaruje chęć wykonania ruchu, a następnie wciśnięcie dwóch kolejnych przycisków na samej szachownicy: tego, z którego chcemy wykonać ruch, oraz tego, na które ruch ten zostanie wykonany. Następnie ruch zostaje opisany przeciwnikowi odpowiednim komunikatem głosowym (w założeniu drugi gracz dysponuje klasyczną szachownicą, na której wykonuje ruchy obu graczy, a po wykonaniu swojego ruchu głośno opisuje swój ruch dla gracza niedowidzącego).

1. Zapewne nie byłeś na turnieju (meczu) szachów klasycznych, a szkoda. Powinieneś najpierw iść na turniej (z powodu covida jest teraz ich mało ale jak ktoś chce to znajdzie) i obejrzeć jak przebiegają rozgrywki.
2. Proponuję też porozmawiać z najbardziej zainteresowanymi czyli szachistami niewidomymi i słabo widzącymi.
3. Na sali gry jest jak na egzaminie pisemnym - cisza i spokój zakłócony (teoretycznie) jedynie klikaniem w zegar i przestawianiem bierek. Czy wyobrażasz sobie szepty chociażby kilku elektronicznych gadających szachownic? Jeżeli tak, to wyobrazisz sobie i miny oraz spojrzenia wściekłych studentów.
   Oczywiście można zastosować słuchawki. Jednak w którym momencie sędziowie mają sprawdzić czy szachownica jest tylko szachownicą czy również dopingiem elektronicznym działającym po odpowiednim odkodowaniu? Przed partią może być "czysta", w trakcie jej trwania już nie. Plomby komisji lub/i producenta? Dla fachowców to nie problem. A sprawdzający sędzia szachownicę uczciwego szachisty może go wyprowadzić z koncentracji powodując jego rozkojarzenie i przegraną.
   
4. Nie twierdzę, że projekt jak wiele innych prac inżynierskich, licencjackich i magisterskich pójdzie na półkę. Może mieć zastosowanie przy treningu wizualizacji. Ale to (wg mnie) projekt niszowy. Może jednak środowisko zainteresowanych będzie miało inne zdanie.

Figury są utrzymywane w miejscu przez piny, a wszystkie pola mają otwory na te piny, co utrudnia przewrócenie figur i identyfikowanie ich dotykiem.

Kołki (piny) nie utrudniają rozpoznawanie (identyfikowanie) bierek dotykiem.